FAQ Grywalizacji Q&A

Tworząc nasze reguły gier kierujemy się uaktywnianiem i utrzymywaniem wśród uczestników warsztatów stanu flow.

Mihály Csíkszentmihályi, amerykański psycholog węgierskiego pochodzenia, określił stan flow (w tłumaczeniu na polski – stan „przepływu, uskrzydlenia”), jako doświadczenie bycia maksymalnie zaangażowanym w wykonywane zajęcie.

Zaangażowanie to można rozpoznać po tym, jak uczestnicy warsztatów nie zauważają bodźców zewnętrznych niezwiązanych z toczącą się rozgrywką. Najważniejszymi warunkami osiągnięcia flow są:

1. Jasność i akceptowalność wyznaczonych celów,
2. Poziom trudności pozwalający na osiągnięcie rezultatu,
3. Mierzalne rezultaty w postaci możliwości uzyskania odpowiedniej i dynamicznej informacji zwrotnej.

Tak, wszystkie przez nas realizowane projekty posiadają elementy grywalizacji.

Warsztaty z negocjacji, perswazji, komunikacji z dłużnikami często są w całości realizowane jak jedna gra fabularna. Szkolenia z aspektów prawnych wzbogacane są o mniejsze gry w celu efektywniejszego przyswojenia nowej wiedzy i umiejętnego posługiwania się nią w praktyce. Postępowanie egzekucyjne może zamienić się w emocjonujący quiz a postępowanie upadłościowe w zespołowe puzzle.

Nie, nie powodują.

Każde zagadnienie wprowadzane jest od podstaw. Poprzez nawiązanie do określonych źródeł, wyników badań i mechanizmów psychologii, socjologii, prawa a często również neurologii. Nasze doświadczenie zawodowe skonfrontowaliśmy z wynikami prac badaczy ludzkich zachowań i na tej podstawie stworzyliśmy najskuteczniejsze narzędzia i strategie w obszarze windykacji.

Zrozumienie przez uczestników zasad funkcjonowania danego mechanizmu jest kluczowe. Dopiero na tej podstawie wprowadzamy reguły rozgrywki, które stają się zrozumiałe dla wszystkich uczestników warsztatów i jednocześnie pozwalają osiągnąć założony.

Gry wyglądają bardzo różnie i są zależne od kilku warunków.

Na dedykowanych warsztatach z negocjacji windykacyjnych możemy zaaranżować jedną grę fabularną, w której uczestnik wciela się w określoną postać i ma do wykonania szereg zadań. Uczestnicy tworzą np. klany, które rywalizują między sobą. Wygrywa ten klan, który posiada umiejętności na wyższym poziomie niż pozostałe i jednocześnie potrafi je w odpowiedni sposób wykorzystać. W całej rozgrywce liczy się umiejętność strategicznego planowania, współpraca z pozostałymi członkami klanu i odpowiednie wykorzystywanie nabywanych w trakcie warsztatów kompetencji.

Często proponujemy też gry, które są pojedynczymi działaniami utrwalającymi wiedzę i pozwalającymi w praktyce przećwiczyć określone umiejętności. Pojedyncze gry mogą trwać od kilkunastu do kilkudziesięciu minut.

Dobór scenariuszy zależy od konstrukcji samego warsztatu i celu, który mamy zamiar uzyskać.

Grywalizacja znana również pod nazwami gamifikacja i gryfikacja funkcjonuje w edukacji już od dłuższego czasu.

Szkolenia, szczególnie z kompetencji miękkich, zawsze posiadały w swoim zakresie ćwiczenia pozwalające sprawdzić umiejętność zastosowania uczonych umiejętności. Okazuje się, że często ćwiczenia właśnie były najbardziej zapamiętanymi elementami całego szkolenia.

Nauczanie przez grywalizację promują wykładowcy amerykańskich uniwersytetów, na czele z Lee Sheldonem z Indiana University, który jest pionierem tej dziedziny. Właśnie on uważany jest za twórcę dzisiejszych standardów grywalizacji.

Powstają również szkoły niższego szczebla, w których nauka odbywa się z wykorzystaniem grywalizacji. Taką szkołą jest chociażby Playmaker School –  projekt założony przez fundację Melindę i Billa Gatesów.

Należy również wspomnieć szkołę, w której edukacja opiera się w całości na grywalizacji - Quest to Learn, która powstała dzięki wsparciu Fundacji MacArthurów. Uczniowie podejmują tam wyzwania i wyruszają na misje, podczas których rozwiązują złożone problemy, zamiast tradycyjnego przesiadywania w salach lekcyjnych.